Haziran 2019'da Irak şehirleri 122 santigrat derece ve 122 derece Fahrenhayt derecesinde bir sıcak hava dalgası içindeyken Türkiye, Ilısu Barajı'nın kaynağında Dicle Nehri'ni doldurmaya başlayacağını açıkladı. Bu, Türkiye'nin Dicle ve Fırat boyunca 22 baraj ve enerji santrali inşa etmeye yönelik uzun vadeli projesinin sonuncusu. Fransız Uluslararası Su Kaynakları Ofisi'nden alınan bir rapora göre, proje Suriye, Irak ve İran'a su akışını ciddi şekilde etkiliyor. Tamamlandıktan sonra Türkiye'deki Güneydoğu Anadolu Projesi'nin (GAP) 90 kadar baraj ve 60 enerji santrali içerebileceğini iddia ediyor.

Bir mil genişliğindeki Ilısu Barajı'nın arkasındaki su seviyesi yükselirken nehirden Irak'a akan su miktarı yarı yarıya azaldı. Binlerce kilometre uzaklıktaki Basra'da Sadr ve komşuları sularının bozulduğunu gördü. Ağustos ayında yüzlerce kişi Basra hastanesine akın etmeye başladı. İnsan Hakları İzleme Örgütü'ne göre deri döküntüsü, karın ağrısı, kusma, ishal ve hatta koleradan muzdaripler.

İzlanda, "Basra hikayesi aslında iki bölümden oluşuyor" dedi. "Öncelikle atık su arıtılmadan yerel su yollarına boşaltılıyor. Ancak Türkiye sınırındaki baraj sorununu da göz önünde bulundurmalısınız - Dicle ve Fırat'a akan tatlı su giderek azalıyor ve tuz miktarı azalıyor. su (İran'dan gelen) Körfezi daha da istila ediyor. Zamanla, ekinleri yok edecek ve insanları hasta edecek."

Bu karmaşık bir resim, ancak görünüşte farklı şeyler arasındaki bağlantıları görme yeteneği, Hükümet kuruluşları (Pasifik Araştırma Enstitüsü ve Dünya Kaynakları Enstitüsü dahil) tarafından finanse edilen su, barış ve güvenlik (WPS) ortaklığıdır. Çatışmaları ortaya çıkmadan önce tahmin etmek için makine öğrenimini kullanan küresel bir erken uyarı aracı geliştirdiler. Çatışma uyarıları oluşturmak için yağış, mahsul arızaları, nüfus yoğunluğu, zenginlik, tarımsal üretim, yolsuzluk seviyeleri, kuraklık ve sel ve diğer birçok veri kaynağı hakkındaki verileri birleştirir. İdari bölge düzeyine kadar uzanan kırmızı ve turuncu bir Mercator projeksiyonunda görüntülenirler. Şu anda, %86 doğruluk oranıyla yaklaşık 2.000 potansiyel çatışma noktası uyarısında bulunuyor.

Başka bir deyişle, su kıtlığı ile çatışma arasındaki bağlantı göründüğü kadar basit değildir. Şiddetli bir kuraklık olsa bile, karmaşık bir faktörler kombinasyonu, bunun gerçekten çatışmaya yol açıp açmayacağını belirleyecektir: sosyal uyum en önemli faktörlerden biridir. Örnek olarak Irak'ın Kürdistan bölgesini ele alalım: Mart 2011'de bölge aynı beş yıllık kuraklığı yaşadı ve yarım milyon Suriyeli çiftçiyi şehir merkezine zorladı. Birbirine sıkı sıkıya bağlı Kürt topluluğu, aynı kaçış, memnuniyetsizlik veya müteakip iç çatışmaları yaşamadı. Londra merkezli bir sivil toplum kuruluşu olan International Alert'in doğal kaynak yönetimi ve iklim değişikliği başkanı Jessica Hartog, bunun nedeninin gıdada kendi kendine yeterliliği sağlamayı amaçlayan Suriye hükümetinin, yakıt da dahil olmak üzere tarımı uzun süredir sübvanse etmesi olduğunu açıkladı. , gübre ve yeraltı suyu çıkarma. Şam, ılımlı kuraklık için bu desteği aniden iptal ettiğinde, kırsal kesimdeki aileler toplu olarak şehir merkezlerine taşınmak zorunda kaldı. Esad rejimine güvensizlik getirdiler ve ülkeyi parçalayan sancılı iç savaşa katkıda bulundular.

Ne yazık ki, su kıtlığı sorununa herkese uyan tek bir çözüm yoktur. Birçok ülkede, yalnızca kayıpları ve sızıntıları azaltmak çok büyük bir etkiye sahip olabilir - Irak, altyapının zarar görmesi nedeniyle arıtılmış suyunun üçte ikisini kaybediyor. WPS ortakları, yardımcı olabilecek diğer önemli politikalar olarak yolsuzluğun ele alınmasını ve tarımsal aşırı soyutlamayı azaltmayı da önerdi. İzlanda, arz maliyetini yansıtmak için suyun fiyatını artırmayı bile teklif ediyor - dünyanın birçok yerinde, insanlar suyu el üstünde tutmaya değer bir şey değil, ucuz ve bol bir kaynak haline getirmeye alıştı.